กลอนธรรมะสอนใจ

ขอพวกเราทั้งหลายจำไว้เถิด ว่าการเกิดนี้ลำบากยากนักหนา

ครั้นคนเราได้กำเนิดเกิดขึ้นมา ก็กลับพากันถึงซึ่งความตาย

( หลวงวิจิตรวาทการ)

ต้องเวียนเกิดเวียนตายตามบุญบาป เมื่อไรทราบธรรมแท้ไม่แปรผัน

ไม่ต้องเกิดไม่ต้องตายสบายครัน มีเท่านั้นใครหาพบจบกันเอย

( ท่านพุทธทาสภิกขุ)

กายนี้ท่านเปรียบดั่งท่อนไม้ ครั้นดับไปสมมติว่าเป็นผี

เครื่องเปื่อยเน่าสะสมถมปฐพี เหมือนกันทั้งผู้ดีและเข็ญใจ

( เจ้าพระยาคลัง หน)

อันรูปรสกลิ่นเสียงนั้นเพียงหลอก ไม่จริงดอกอวิชชาพาให้หลง

อย่าลืมนะร่างกายไม่เที่ยงตรง ไม่ยืนยงทรงอยู่คู่ฟ้าเอย

( จากหนังสือเก่าโบราณ)

กลางทะเลอวกาศที่เวิ้งว้าง สรรพสิ่งได้ถูกสร้างแปลงไว้

จากดินน้ำลมและไฟ ก่อเกิดเป็นสิ่งใหม่เรื่อยมา

เมื่อถึงคราวแตกดับ สรรพสิ่งก็หมุนกลับไปหา

ธรรมชาติเดิมแท้นั้นอีกครา เวียนกลับไปกลับมาอยู่อย่างนั้น

( สมภาร พรหมทา)

จาก FW Mail